Zgodnie z treścią art. 94³ § 1 kodeksu pracy, pracodawca jest zobowiązany przeciwdziałać mobbingowi. Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko niemu, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Mobbingiem będzie zatem m.in. szydzenie z pracownika, unikanie z nim rozmów, zlecanie zadań poniżej jego kwalifikacji zawodowych, obarczanie go zbyt dużą ilością obowiązków, wyśmiewanie jego kompetencji, rozsiewanie na jego temat plotek, nastawianie innych pracowników przeciwko niemu.
Co w sytuacji gdy doszło do mobbingu? Zgodnie z treścią art. 94³ § 3 k.p., pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przy czym pojęcie rozstroju zdrowia należy interpretować w kategoriach medycznych. Nie będzie nim subiektywne przeświadczenie pracownika o tym, że w wyniku zachowania pracodawcy, bądź innych pracowników, jego samopoczucie uległo pogorszeniu. Zasadnym jest zatem skorzystanie z pomocy lekarza, udokumentowanie tego w trakcie postępowania sądowego oraz złożenie wniosku o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii sporządzonej przez biegłego odpowiedniej specjalności, który zweryfikuje czy w wyniku mobbingu doszło do rozstroju zdrowia. Żądanie zadośćuczynienia jest zasadne jedynie wówczas kiedy u pracownika stwierdzono rozstrój zdrowia. Ciężar wykazania istnienia w/w przesłanek spoczywa na pracowniku.
Czy w sytuacji kiedy nie stwierdzono u pracownika rozstroju zdrowia, zasadnym jest dochodzenie zadośćuczynienia w oparciu o przepis art. 94³ § 3 k.p.? Wówczas należy pamiętać o tym, że pracownik może wytoczyć przeciwko osobie, która naruszyła m.in. jego godność, dobre imię, zdrowie, powództwo o zadośćuczynienie z tytułu naruszenia dóbr osobistych. Pracownik może dochodzić swoich pretensji w postaci zadośćuczynienia pieniężnego na podstawie art. 24 k.c. i art. 448 k.c. w związku z art. 300 k.p. Żądając zadośćuczynienia należy więc zastanowić się nad rodzajem wytaczanego powództwa. Wprawdzie pracownik inicjując postępowanie przed sądem pracy nie uiszcza opłaty od pozwu, w sytuacji gdy wartość przedmiotu sporu nie przekracza 50 000 zł, jednak należy mieć na względzie ogólną zasadę, według której przegrywający może zostać obciążony kosztami procesu, które poniosła druga strona. W sytuacji wytoczenia powództwa o zadośćuczynienie z tytułu mobbingu, na pracownika może zostać nałożony obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę, w tym przede wszystkim uiszczonego przez niego wynagrodzenia z tytułu udziału w sprawie profesjonalnego pełnomocnika.
Przy inicjowaniu postępowania sądowego niezwykle ważną kwestią jest pojęcie legitymacji biernej oraz zdolności sądowej. W sytuacji pozwania niewłaściwego podmiotu, nawet pomimo zasadności roszczenia, powództwo zostanie oddalone, zaś inicjator może zostać obciążony zwrotem kosztów procesu, które poniosła druga strona. W sprawach z prawa pracy, kwestia legitymacji biernej niejednokrotnie nastręcza wielu problemów, stąd zasadnym jest powzięcie niezbędnych informacji w tym zakresie.